Drie lessen uit Data, a love story | Chemie --- online-datingadvies

Het leuke aan Data, a love story (2013) is, net als aan alle boeken over de zoektocht naar liefde, dat het een ‘reis van de held’ is: een verhaal waarin in dit geval de heldin, de destijds 30-jarige Amerikaanse online dater Amy Webb, obstakels moet overwinnen en draken moet doden om haar geliefde te vinden. Het lijkt zo bezien op de klassieker The Game van Neil Strauss. Beide helden pakken hun zoektocht systematisch aan. Beiden stuiten op veel verzet en tegenslag, en beiden slagen in hun missie.

De draken die Amy Webb moet overwinnen om haar toekomstige echtgenoot te vinden, verschijnen in veel gedaantes. Bijvoorbeeld als mannen die ouder, kleiner en dikker blijken te zijn dan op de foto’s van hun datingprofiel, en die van karaoke houden.

Ook het drakerige koor op de achtergrond, in de gedaante van haar moeder, zus en de rest van haar grote Joodse familie, is vaker hinderlijk dan nuttig (‘Stop being so damn picky!’).

Na een zoveelste deceptie, een date met een man die getrouwd blijkt te zijn, realiseert ze zich dat een van haar grootste draken haar eigen benadering van online daten is. Ze is niet kritisch genoeg, gaat te veel uit met mannen die bij voorbaat geen goede match beloven te zijn.

Webb besluit haar aanpak drastisch te veranderen. In plaats van op de gok op dates te gaan, wordt ze bij voorbaat extreem kieskeurig. Ze schrijft vanaf dat moment alleen nog maar mannen aan die aan een groot aantal nauw omschreven eisen voldoen:

Smart
Be very good with money.
Jew … ish
Career must be important, but not all consuming (like my career)
Wants two kids with me
Challenges and stimulates me
etcetera
etcetera
Eis 72: should never have the instinct to high-five me. No high-fiving allowed!

Dit soort foto’s deed het niet zo goed bij Joodse artsen

Webb komt uit op een lijst van maar liefst 72 criteria, waaraan ze verschillende puntenaantallen toekent.Een man komt pas in aanmerking voor een eerste date bij een bepaald minimumaantal punten. Het klinkt hilarisch, maar Webb neemt het bloedserieus. Ze is het type persoon dat voor alles een systeem heeft en hier lol aan beleeft.

Geen reacties
Uiteraard verkleint haar lange lijst met criteria Webb’s dating pool enorm. En het volgende probleem dient zich aan: de handvol Jewish princes charming die overblijven, reageren niet op haar berichtjes. Het is de opmaat voor Webb’s tweede data driven aanpak: ze gaat haar eigen profiel optimaliseren. Ze doet dit door uit te gaan van de vrouwen die het goed doen op de site.

Zo valt het haar bijvoorbeeld op dat de populaire vrouwen best veel bloot tonen op hun foto’s. Wat in behoorlijk contrast is met haar eigen profielfoto van vóór haar transformatie.

Ook het taalgebruik van de populaire vrouwen is anders dan dat van haarzelf. Een typisch profiel van een populaire dame die ze tegenkwam:

I’m addicted to lattes, smoothies, sunshine, spinning class, and cashmere sweaters. I find myself spending most vacations on a sun kissed beach wearing a teeny bikini. I prefer watching football over chick flicks any day of the week. If you want to know more, just ask, LOL. 🙂

Webb’s eerste reactie op dit soort profielen is afschuw. Wie zijn deze oppervlakkige vrouwen? Maar aangezien deze dames prominent figureren op de homepage en veel ‘likes’ hebben, doen ze kennelijk toch iets goed. Zelf schreef ze over haar succesvolle carrière en haar beheersing van Javascript.

Uit haar analyse van de profielen van de populaire vrouwen blijkt dat ze hebben wat haar eigen profiel ontbeert: ze maken de vrouwen erachter benaderbaar. Haar eigen profiel is droog en wat opschepperig.

De volgende stap van Webb is dat ze een aantal nepprofielen van mannen aanmaakt, met behulp van stockfoto’s en gefingeerde profielbeschrijvingen van het soort mannen op wie zij zou vallen.

Ze schrijft de meest succesvolle vrouwen aan als deze alter ego’s. Wat is hun aanpak?

Amy’s superprofiel
Na een maand data verzamelen, weet ze genoeg over wat vrouwenprofielen succesvol maakt online. Ze weet wat haar te doen staat. Nieuwe foto’s, een nieuwe profieltekst waarmee ze meer benaderbaar is. Webb: “I was able to create a super profile. It was still me, but it was me, optimized for this ecosystem.”

Dit werkte beter voor Amy Webb

De ironie is dat dit superprofiel veel meer neigt naar dat van de gemiddelde vrouw: foto’s in jurkjes en de volgende profieltekst:

My friends would describe me as an outgoing and social world traveler, who’s equally comfortable in blue jeans and little black dresses. I’d say they’re right. I’m looking for a wickedly funny, insanely clever adventurer who’s interested in making me laugh as we venture far off the beaten path together.

Geen Javascript meer, geen vermelding van het feit dat ze vloeiend Japans spreekt. Eigenlijk best een gemiddelde tekst, hoewel met een subtiele sexy vibe en een paar duidelijke dingen die ze zoekt.

Het werkt. Met dit nieuwe profiel staan mannen in de rij om met haar te daten. Wat ze vervolgens niet doet. Want… ze scoren niet genoeg punten volgens haar eigen puntensysteem. Pas nadat ze de straal waarbinnen ze zoekt vergroot, komt ze de man op het spoor met wie ze voor het eerst kan daten. Het blijkt een schot in de roos.

Conclusie
Webb schrijft goed en grappig en geeft een hilarisch inkijkje in het leven van een wat nerdige, ambitieuze jonge dertiger die worstelt met de liefde. Haar beschrijving raakte een snaar bij me. Op die leeftijd zat ik in een vergelijkbare positie – hoewel ik het wat minder druk had, en geen Joodse familie die me achter de vodden zat om een partner te vinden.

Ik ben het niet eens met alles wat Webb beweert. Zo raadt ze aan geen specifieke dingen te noemen, zoals een favoriete film, omdat dit mensen af kan schrikken als ze deze film niet goed vinden. Ik raad juist aan om wel ruwe kantjes te laten zien. Een onderzoek van OkCupid (The mathematics of beauty) laat ook zien aan dat excentrieke vrouwen meer berichten krijgen dan gemiddelde vrouwen, bij gelijke aantrekkelijkheid. Polarisering hoeft dus niet slecht te zijn.

Maar Webb had nu eenmaal een andere aanpak. Een deel van haar ambitie was om populair te zijn op de datingsite. Die populariteit zou haar in staat stellen om in een zo groot mogelijke vijver van mannen te vissen, waarna ze zo selectief kon zijn als ze zelf wilde.

Webb vond met haar nieuwe aanpak snel haar liefde, trouwde en lived happily ever after. Zou ze langer in de online dating scene zijn blijven hangen, dan was haar aanpak misschien wat genuanceerder geworden. Ik vermoed dat ze op den duur een manier zou hebben gevonden om meer van haarzelf te laten zien en toch aantrekkelijk te blijven voor een grote groep mannen.

3 lessen voor alle online daters
Ik denk dat alle online daters een paar lessen kunnen trekken uit wat Amy Webb deed. Waarschijnlijk ben je wat minder hyper-systematisch ingesteld dan zij. Maar een analytische aanpak heeft zijn voordelen in deze online wereld. Overweeg eens het volgende.

Bepaal je doel. Modder niet maar wat aan. Zit je op een dating site om de man of vrouw van je dromen te vinden, leg de lat dan hoog op het gebied van voor jou relevante criteria. Zit je er om een avontuurtje te hebben, wees daar dan ook eerlijk in tegenover jezelf. Weten wat je wilt zorgt voor een filter dat bepaalt hoe je je profiel schrijft, wie je aanschrijft, en wie er op jou reageren. De kwaliteit van je matches gaat omhoog.
Hack the system. Vertrouw niet op de algoritmes van dating sites die matches voor jou selecteren. Bedenkt je eigen systeem. Doe eens een A/B-tests, maak een nepprofiel aan als man of juist vrouw. Verzin een list… zolang je maar met respect met de mensen op de site omgaat, is alles geoorloofd. Hacken is leuk!
Analyseer de concurrentie. Je grinnikte misschien om die eerste profielfoto die Amy Webb plaatste, met regenjas. Snapte ze dan niet dat je er als vrouw een beetje flatteuzer op mag staan, een beetje decolleté tonen wellicht? Maar oordeel niet te snel. Jij maakt waarschijnlijk zonder het te weten vergelijkbare fouten. Scroll eens langs de profielen van jouw concurrentie, de mannen in jouw netwerk – voor zover dat mogelijk is op de site of app waar je op zit. Bekijk eens wat je opvalt, wat zij beter doen dan jij. En vervolgens geldt natuurlijk: beter goed gejat dan slecht bedacht!

Tot slot: Webb’s grappige lezing op TEDx: